Anouk
Je hebt gewone mensenjaren en je hebt Anoukjaren. In een Anoukjaar past op de een of andere manier twee keer zoveel als in een gewoon mensenjaar. Zo brengt de zangeres in 2016 twee albums uit, jureert ze in een tv-show, en voedt ze ondertussen zes kinderen op.
Het eerste van haar twee albums heet Queen For A Day, een liefdesbetuiging aan de pure popsong. Zoals de eerste single, het catchy Run Away Together, het zorgeloze liefdesliedje Be My Baby, of de opzwepende dancetrack We Are. “Ik heb door de jaren heen altijd wel popnummers geschreven, ik hou gewoon van pop.” Keeps Getting Better, dat met z’n retro 80’s sound inderdaad steeds beter wordt, heeft een wat melancholisch sfeertje. Niet zo vreemd; Anouk was toevallig in Parijs tijdens de aanslagen. Ze zat om de hoek van de terrassen die beschoten werden maar merkte zelf gelukkig niets van de gebeurtenissen. “De volgende dagen hing er een heel rare sfeer in de stad. Normaal schrijf ik nooit over politiek of gebeurtenissen in de wereld, maar Keeps Getting Better schreef ik gelijk toen ik terugkwam uit Parijs.”
En nee, er staan geen Nederlandstalige nummers op Queen For A Day, net zoals je die voorlopig op geen enkel Anouk-album zult vinden. Dat die vraag haar tegenwoordig zo vaak gesteld wordt komt door de prachtballade Dominique, het eerste nummer dat ze in haar eigen taal opnam, en dat vorig jaar op de dubbel-cd Greatest Hits stond. “Het was eigenlijk als grapje bedoeld, maar ik vond het zonde om te laten liggen. Het lijkt me wel leuk om eens wat meer in het Nederlands te doen, maar dan moet het eerst wel héél erg goed zijn.”
Het album heet dan Queen For A Day, eigenlijk zit Anouk al jaren op de troon van de Nederlandse popmuziek. Liefst twaalf van haar albums stonden op één in de Album Top 100. Maar wat ze echt bedoelt met die titel is hoe ze de soms vreemde betrekkelijkheid van de roem ervaart. “Dan zing je het ene moment in zo’n grote zaal voor duizenden mensen, en twee uur later sta je gewoon de was weer uit de droger te halen. Die overgang blijft raar.”
Het is juist dat natuurlijke, het feit dat ze zich blijft verbazen over haar eigen roem, waardoor ze zo’n rasechte artiest is. Daar waar anderen vooral bezig zijn met ‘carrière maken’, zingt de Haagse gewoon uit het hart. Ze ziet het regelmatig van dichtbij nu ze jureert en coacht in het tvprogramma The Voice of Holland. “Er komen talenten voorbij die zangtechnisch perfect zijn, maar het doet me niets. Ik schrijf al mijn songs zelf want muziek moet uit je ziel komen.”
Zoals gebruikelijk de afgelopen jaren, werkte Anouk voor productie en songwriting met het Zweedse duo Tore Johansson en Martin Gjerstad, en schreef ze weer enkele nummers met Tobias Karlsson. En opnieuw bleek deze partnership erg productief. “Zij sturen mij beats, soms wel veertig per keer, en als een beat me bevalt dan bedenk ik er een melodie bij – soms binnen een minuut. De ideeën blijven gelukkig nog steeds komen.” Haar tweede album, dat eind dit jaar verschijnt, krijgt wat meer een ‘underground feel’, zoals ze het zelf omschrijft. “Uit alleen pop haal ik gewoon niet mijn voldoening. Ik had nog zoveel ideeën liggen… Ik dacht: laat ik die nu eens allemaal op de plaat zetten en dan maak ik gewoon twee albums in een jaar: het ene met alleen maar pop, en op het andere zet ik al mijn andere muzikale behoeften.” Net zo gevarieerd als haar stijlen, zijn haar vele stemmen. Is ze in Dirty Girl zwoel, soulvol, verleidelijk, in het zomerse New Day klinkt ze weer plagerig en speels. “Als je op veel verschillende manieren kunt zingen dan moet je dat ook doen. Anders wordt het zo voorspelbaar.”
Dat ze twee albums uitbrengt heeft niets te maken met haar jubileumjaar. Het feit dat ze 20 jaar in het vak zit interesseert Anouk niet. “Daar ben ik totaal niet mee bezig. Die twee platen is meer omdat ik dit jaar een kindje op de wereld zet en dus niet ga optreden. Ik dacht, dan moet ik in ieder geval veel songs uitbrengen, zodat ik volgend jaar genoeg nieuw materiaal heb voor een grote show.”
Grappig is dat ze juist door haar kinderen, tegenwoordig zo gedisciplineerd aan haar muziekcarrière bouwt. “Ik sta elke dag om half zes op want ze moeten naar school. Daarna heb ik de hele ochtend om aan nieuwe songs te werken. Die structuur had ik echt nodig. Als ik geen kinderen had gehad, dan was het slecht met me afgelopen. Dit is mijn houvast, hier doe ik het allemaal voor.” Niet voor niets zei ze laatst dat moeder worden het grootste doel in haar leven was. Een carrière als zangeres, dat was ze nooit van plan geweest. “Iemand zei ooit: ‘Goh, wat kan jij leuk zingen.’ Toen ben ik het maar eens gaan proberen.” Ze lacht: “En het is best aardig gelukt.”
